کودکان دیرآموز در کلاسهای عادی
اگرچه برای کودکان دیرآموز استفاده از کلاسهای ویژه یک ایده‌آل است اما همیشه این امر امکان‌پذیر نیست. گاهی اوقات کودکان دیرآموز در یک کلاس عادی جا داده می‌شوند و زیرنظر معلمی قرار می‌گیرند که فعالیتی در مورد تدریس این کودکان نداشته است.
در هر کلاس که ۳۰ تا ۴۰ دانش‌آموز دارد، به طور میانگین ۱ تا ۴ دانش‌آموز با ویژگیهای گفته شده وجود دارد .
وقتی بنابر هر دلیلی این عمل انجام شود، معلم باید معلم باید اصول اصلی کار با این کودکان را بداند که عبارت است از ؛
– معلم باید ویژگیهای فردی کودک را در نظر بگیرد.
– معلم باید در کلاس به کودک کمک کند تا دراندازه و سطح خودش آموزش ببیند.
– مطالب درسی باید بیشتر تکرار شود و مدت زمان یادگیری و آموزش درس جدید با فاصله بیشتر برنامه‌ریزی شود. مدتی که طول می‌کشد تا یک کودک دیرآموز همانند یک کودک عادی یک سال درسی را به پایان برساند، یک سال و نیم است.
– کودک دیرآموز احتیاج به انگیزه برای تمرین (مشق و تکالیف) دارد. اما تمام این روشهای انگیزشی به یک نوع نیستند و آموزگار باید نبوغ خاصی برای آموزش به کودک به کار بندد.
– آموزگار برای تدریس از مسائل عینی و محسوس کمک بطلبد تا بتواند موقعیت آموزشی محسوسی را برای او فراهم کند.
– کودک دیرآموز برای رسیدن به ایده‌آل‌های آموزشی نیاز به تحسین و تشویق دارد.
از قبیل ؛ جوایز متفرقه، ستاره روی دفتر، یک اسباب‌بازی، نوشتن نامش با گچ رنگی و خلاصه تحریک کردن علاقه‌اش.
– آموزگار باید به کودک کمک کند تا به فعالیتهایش به عنوان یک چیز با ارزش بنگرد و هر فعالیت و تلاش کودک در ارتباط با موضوع تدریس از جانب معلم مورد احترام قرار گیرد.
– داشتن ظاهر مناسب به کودک کمک می‌کند تا بهتر مورد پذیرش درد جامعه باشد.
– از این کودکان باید برنامه‌ها و هدف‌های کوچکتری را انتظار داشته باشیم.
نکاتی که باید در مورد دانش‌آموزان دیرآموز رعایت شود :
۱. به خانواده‌های دانش‌آموز دیرآموز اطلاع‌رسانی کنیم تا به شناخت بیشتری در مورد شرایط فرزندشان و کمک به ایشان برسند.
۲. الزامآ با دانش‌آموز دیرآموز در منزل بصورت جبرانی کار شود .
۳.کار با دانش‌آموز دیرآموز بایستی استمرار داشته باشد و منحصر به زمان خاصی نباشد.
۴.دانش‌آموز علی‌رغم شکست‌هایش در امور تحصیلی در خانواده نباید مورد تحقیر و بی‌احترامی قرار گیرد.
۵. کودک علاوه بر مهارتهای آموزشی به کسب مهارتهای اجتماعی نیازمند است.
۶.خانواده بصورت حضوری یا مکاتبه‌ای با معلم مدرسه در ارتباط باشد .
۷. آموزش به زبان ساده صورت گیرد
۸. تمرین و تکرار زیاد لازم است.
* باید درنظر داشت که دانش‌آموزان دیرآموز به سنی می‌رسند که نقطه ضعف‌های خود را شناسایی کرده و پوشش می‌دهند برای رسیدن به آن روز بهتر است کنارش بوده و به او کمک کنیم .
۹ .خانواده ها به طــور موثــر با معلم همکاری کــرده و معلم از این همکاری استقبال کند.
۱۰ . این کودکان در کلاسهایی قــرار بگیرند که دارای دانش آموزان کمتــری باشد.
۱۱ . معلم به آموزش انفرادی بپردازدو بتدریج کودک را درگیرفعالیتهای گروهی و تدریس جمعی نماید.
۱۲ . پیشرفت این کودکان به صورت هفتگی ثبت و در صورت نیاز از وجود یک مشاور کمک گرفته شود.
۱۳ .فعالیتهـــای یادگیـــــری به صـــورت گام به گام و از ساده به مشکـــل و با حجم کمتـــــری انجام شود.
۱۴ . تدریس با تکـــــرار بیشتــری همــــــراه باشد و از بیان لفظــــــی خود دانش آموز استفاده شود.
۱۵ .در مورد پاسخهای درست و نادرست بازخورد فــوری و همــراه با توجه، تحسین، تشویق و یا اشتباهش تذکر داده شود
۱۶.به این کــودکان کمک شود که هـــرچه زودتـــر به مرحله عملیات عینــی بــرسند.
۱۷. بـر روی پیشرفت تــوجه و رشد مهارتهای کلامــی آنها کار شود.
۱۸ مهارت آمـوزی مورد توجه قرار بگیرد. از آنجایی که تقریباً ۱۳% دانش آموزان مدارس عادی دیرآموز هستند، رسیدن به اهداف فوق نیازمند آن است که یک دوره آموزشــی برای معلمان دوره ابتدایی در نظر گرفته شود و یک کمیته تخصصی بر عملکرد مدارس نظارت داشته باشد.
۱۹ .اگــر کودکان دیرآموز در همان کلاسهای اول و دوم آموزش مناسب ببینند و درگیــر فعالیتهایی شوند که به طور نظامدار جذب سیستم ادراکی آنها شود و مهارت کلامــی آنها را رشد دهد، هم وضعیت درسی و هم رشد هوشــی آنها پیشرفت می کند.
